خانه

توضیحات: بازدید: 333

برگرفته از:تارنگاشت عدالت

پیک خاور: "نامه مردم" ارگان حزب لندن نشین باز هم خودرا مجبور به معلق واروهای معمول برای توجیه مواضع ضد میهنی وضد محورمقاومت دیده است، اما قادر نیست که خودرا در وضعیتی مطلوبتر از یک اپوزیسیون فَشَل بیابد... شوربختانه....
در این مطلب وبگاه عدالت بیانیه حزب لندن نشین را نقد کرده است .

۲۳ آذر ۱۴۰۳

دولت سوریه به طور غیرمترقبه‌ای سقوط کرد و در واقع همه هواداران و مخالفان بشار اسد (به استثنای طراحان و حامیان مخفی براندازی) را به بهت و تعجب واداشت.

واکنش‌ مخالفان اسد که نسبتاً سریع صورت گرفت مثبت و رضامند بود. آرزوی آقای اوباما و خانم کلینتون که در سال ۲۰۱۱ می‌گفتند: «اسد باید برود» هر چند داغ تحققش در دوران زمامداری آن‌ها به دلشان ماند، ولی بالاخره برآورده شد.

برخی‌‌ها نیز به مصداق «ما سه نفر را کجا می‌بری؟» خوشحالی خود را ابراز داشتند و با حسن تعبیر، این واقعه را به فال نیک گرفتند و گفتند: «ایرانیان خوشحال باشند دیگر کسی حق ندارد دلارهای ملت را برای حفظ تارعنکبوت هزینه کند!» (ح. فلاحت‌پیشه) و یا آقای زیباکلام گفت: «پایان بشار اسد هم برای مردم سوریه خیریت داشت و هم ایرانیان» و حالا «جلوی هدر رفتن درآمد کشور مردم ایران و ریخته شدن آن به چاه ویلی به نام محور مقاومت به منظور سر پا نگاه داشتن یک حکومت ظالمِ غیر مردمی» گرفته خواهد شد.

مطالعه بیشتر: مرا بشوی، اما خیسم نکن!

توضیحات: بازدید: 373

1 Comment

نوشته: فرخ باور

دلیل فروپاشی دولت بشار اسد فساد دستگاه ها و دوری از مردم بوده؟ پس دولت ایران می بایست زمان رفسنجانی فرو می‌ریخت وقتی که گفت کسی که پول ندارد از تهران برود، وقتی که در انتخابات تهران به زور نفرآخر و سی ام شد و اسمش را بخاطر ریشش گذاشتند آغاسی. حالا هرچه بیشتر این آش سوخته را بهم بزنند بیشتر گندش در می آید. این اسد نبود که به ایران پشت کرد و یا اگر پشت کرد برای این بود که ایران پس ازپشت کردن به قاسم سلیمانی به او پشت کرد و به طالبانی پیوست که ضد فاطمیون بودند و با دولت کودتای یاکستانی کنار آمد که زینبیون را تروریست قلمداد می‌کرد و به سوریه نفت نرساند و حزب الله را غلاف کرد.

مطالعه بیشتر: درد نامه

توضیحات: بازدید: 289

Write a comment

برگرفته از سایت ده مهر
۱۳ آذر ۱۴۰۳

مقدمه

وضعیت پیچیده و چندلایهٔ منطقهٔ غرب آسیا و تضاد منافع بازیگران اصلی، به‌ویژه در سوریه، همواره کانون رقابت قدرت‌های جهانی و منطقه‌ای بوده است. از زمان آغاز جنگ داخلی در سوریه در سال ۲۰۱۱، این کشور به عرصه‌ای برای رویارویی محورهای مختلف قدرت تبدیل شده است: محور مقاومت به رهبری ایران و حزب‌الله، در مقابل ائتلاف‌های غربی به رهبری ایالات متحده، با مشارکت اسرائیل و برخی کشورهای عربی و ترکیه. این درگیری‌ها نه‌تنها بُعد نظامی دارند بلکه جنبه‌های سیاسی، اقتصادی، و ژئوپلیتیکی نیز به‌شدت بر آن‌ها سایه افکنده است. تحولات اخیر، از جمله حملات هماهنگ گروه‌های نیابتی به شهر حلب در سوریه و افزایش فشارهای دیپلماتیک از سوی آمریکا و اروپا بر ایران، بیانگر تلاش‌های هدفمند برای تغییر موازنه قدرت در منطقه است.

زمینه

مطالعه بیشتر: فشارهای چندجانبه بر ایران: بازدارندگی از محور مقاومت یا مدیریت نظم منطقه‌ای؟