-
توضیحات
-
بازدید: 1071
Write a comment
پیش از این در نوشته ای با عنوان "ایران و سوسیالیسم" به این واقعیّت اشاره کلی شده بود که اجتهاد شیعی از این گنجایش برخوردار است که به سان هر اقدام تطبیقی دیگر در گذشته اش، احکام اسلام را با دگرگونی های نظام اجتماعی، و اکنون سوسیالیسم، مرتبط سازد.
این بدان معنی است که، همان گونه که در طّی تاریخ تشیّع تاکنون رخ داده است، مجتهد شیعه از این اختیار تامّ برخوردار است که همواره احکامی تازه و متفاوت با گذشته را صادر کند و مقلّدان وی بدان عمل کنند.
بدیهی است که دامنه بُرد عملی این روند در سطح جامعه در تناسب با گستردگی کمی و کیفی مقلّدان هر مجتهد متفاوت خواهد بود. این بدان معنی است که در حیطه حکومت دو وضعیت عملی پیش می آید:
نخست-اعمال نظر مجتهدان بر قانون اساسی و دیگر قوانین در یک جامعه با دولت غیر دینی. که این حالت از دوران آغاز حکومت در ایران تا پایان سلطنت سلسله پهلوی وجود داشت.
مطالعه بیشتر: ساختار اجتماعی