داده ها حقایق دیگری را بیان میکند!
دنی هی فانگ و کارلوس مارتینز
دنی هی فانک ویراستار کمکی گزارش بلاک اجندا (Black Agenda) و ویراستار وب سایت دوستداران چین سوسیالیستی است.
کارلوس مارتینز نویسنده و فعال سیاس در لندن و از بنیان گذاراران کارزار نه به جنک و یگی از ویراستاران دوستان چین سوسیالیستی است
پکن ریویو ٢٢ژوئیه٢٠٢١
اگرچه در چین سرمایه داری خصوصی فراوان یافت می شود، سمت و سوی اصلی اقتصاد چین را برنامه های پنج ساله تعیین میکند و این برنامه پنج ساله بر اساس مشاوره های سراسری جامعه شکل میگیرد. دولت نظارت شدید بر "بخشهای استراتژیک صنایع" در اقتصاد را حفظ میکند: صنایع سنگین، انرژی ، حمل و نقل و ارتباطات.
اگرچه در چین سرمایه داری خصوصی فراوان یافت می شود، سمت و سوی اصلی اقتصاد چین را برنامه های پنج ساله تعیین میکند و این برنامه پنج ساله بر اساس مشاوره های سراسری جامعه شکل میگیرد. دولت نظارت شدید بر "بخشهای استراتژیک صنایع" در اقتصاد را حفظ میکند: صنایع سنگین، انرژی ، حمل و نقل و ارتباطات.
داده ها حقایق دیگری را بیان میکند!
دنی هی فانک ویراستار کمکی گزارش بلاک اجندا (Black Agenda) و ویراستار وب سایت دوستداران چین سوسیالیستی است.
چین كشوريست كه در آن میلیاردر وجود دارد و مقصد درجه اول سرمایه خارجی است. در چین هزاران شعبه مرغ سوخاری کنتاکی (KFC) و قهوه خانه استارباکس در جوار میزان قابل توجه ای از مالکیت خصوصی سرمایه وجود دارد. چین در سطوح متفاوت از نا برابری رنج میبرد. این عوامل بسیاری را باین نتیجه میرساند که بپرسند، آیا چین آن چیزی است که مدعی آنست: کشوری سوسیالیستی؟ رهبران چین معتقدند که سوسیالیسم با ویژه گی چینى سوسیالیسم است و نه هیچ "ایسم" دیگری و معتقدند "تنها سوسیالیسم قادر است چین را نجات دهد." معمولاً از عناصر هم پیوند با سرمایه داری بصورت هدفمند استفاده می شود تا بهره وری تولید را افزایش دهند، سرمایه جذب کنند، توسعه تکنولوژی را تشویق نمایند و از همزیستی مسالمت آمیز با کشور های سرمایه داری حمایت کنند. اینکه این کار به بهبود استاندارد های زندگی مردم چین کمک شایانی کرده، ثابت شده است.
دنی هی فانک ویراستار کمکی گزارش بلاک اجندا (Black Agenda) و ویراستار وب سایت دوستداران چین سوسیالیستی است.
کارلوس مارتینز نویسنده و فعال سیاس در لندن و از بنیان گذاراران کارزار نه به جنک و یگی از ویراستاران دوستان چین سوسیالیستی است
پکن ریویو ٢٢ژوئیه٢٠٢١
چین كشوريست كه در آن میلیاردر وجود دارد و مقصد درجه اول سرمایه خارجی است. در چین هزاران شعبه مرغ سوخاری کنتاکی (KFC) و قهوه خانه استارباکس در جوار میزان قابل توجه ای از مالکیت خصوصی سرمایه وجود دارد. چین در سطوح متفاوت از نا برابری رنج میبرد. این عوامل بسیاری را باین نتیجه میرساند که بپرسند، آیا چین آن چیزی است که مدعی آنست: کشوری سوسیالیستی؟ رهبران چین معتقدند که سوسیالیسم با ویژه گی چینى سوسیالیسم است و نه هیچ "ایسم" دیگری و معتقدند "تنها سوسیالیسم قادر است چین را نجات دهد." معمولاً از عناصر هم پیوند با سرمایه داری بصورت هدفمند استفاده می شود تا بهره وری تولید را افزایش دهند، سرمایه جذب کنند، توسعه تکنولوژی را تشویق نمایند و از همزیستی مسالمت آمیز با کشور های سرمایه داری حمایت کنند. اینکه این کار به بهبود استاندارد های زندگی مردم چین کمک شایانی کرده، ثابت شده است.
دستیابی به همه این دستاورد ها، در یک مرحله نسبتاً کوتاه سوسیالیسمی که واقعا موجود بوده است، متعارف نیست. مارکسیسم الگو ها یا فرمول هایی ارائه نداده است، راه حل کتابی برای مسائل پیش روی ساختمان سوسیالیسم در یک کشور بزرگ عقب افتاده، زیر تهدیدات دائمی هژمونی ایالات متحده وجود ندارد. سوسیالیسم با ویژه گی های چینی سهم اعطائی مارکسیسم خلاق چین به مارکسیسم بر پایه تحلیل مشخص از شرایط مشخص است.
مسیری نوین
اگرچه در چین سرمایه داری خصوصی فراوان یافت می شود، سمت و سوی اصلی اقتصاد چین را برنامه های پنج ساله تعیین میکند و این برنامه پنج ساله بر اساس مشاوره های سراسری جامعه شکل میگیرد. دولت نظارت شدید بر "بخشهای استراتژیک صنایع" در اقتصاد را حفظ میکند: صنایع سنگین، انرژی ، حمل و نقل و ارتباطات.
مهمتر از همه سرمایه مانند غرب اجازه تسلط بر قدرت سیاسی را ندارد. اگر فرمان بدست سرمایه می بود، چین قادر نبود بزرگترین برنامه رفع فقر را در تاریخ رقم بزند، چین نمی توانست از عهده رهبری حل مسائل تغییرات اقلیمی بر آید، چین نمی توانست بطور موفقیت آمیزی کووید١٩ را مهار نماید یا به سازماندهی علمی زیر ساخت های تکنولوژیکی خود برای فرآوری اولین واکسن و تولید ٥ میلیارد دوز واکسن در سال اقدام نماید، و نمی توانست بطور نظام مند خدمات اجتماعی خود را گسترش دهد.
در سال های اخیر چین به عنوان پیشتاز مبارزه جهانی علیه فاجعه زیست محیطی سر برون آورده است. رئیس جمهور شی جین پینگ اعلام نمود در سال ٢٠٦٠به نقطه صفر در تولید کربن برسد وپیش از سال ٢٠٣٠ انتشار گاز های گلخانه ای را از میان بردارد. این تعهدات همسو با اهداف سازمان ملل متحد برای کشور های در حال توسعه است. مایک برمر لی کار شناس انگلیسی محیط زیست خاطر نشان می کند، چین توانمندی های بی نظیری برای رسیدن به این اهداف از خود نشان داده است. برنر لی در کتاب "سیاره دومی وجود ندارد" می نویسد "اگر به سیاست گذاری های چین به دیده مثبت بنگریم، آنها بیش از بسیاری از کشور ها قابلیت اجرای این برنامه را دارا می باشند."
در دهه گذشته استفاده از ذغال سنگ از ٨٠٪ به ٦٠٪ کاهش یافته است. این میزان در مقایسه با استرالیا که در آمد سرانه اش ٥ برابر چین است، قابل توحه است.
چین در حال تبدیل شدن به اولین "ابر قدرت در انرژی تجدید پذیر"، که ٣٨٪ در صد انرژی پاک و تولید مشاغل مربوط به انرژی سبز است، چیزی که اغلب چپ گرایان غربی خواستا ر (نیو دیل) اجرای آن هستند.
آینده ای چند قطبی
درست بر خلاف آمریکا و متحدانش، چین ظرف چهل سال گذشته درگیر هیچ جنگی نبوده است. هیچگاه دست به تغییر رژیم نزده است، در پی بی ثباتی هیچ کشور دیگری بر نيامده است، و بطور یکجانبه کشوری را با قلدری تحریم اقتصادی نکرده است. با این احوال چین در نظر ناظران غربی به عنوان "چین امپریالیستی" معرفی شده است. برای امپریالیستی خواندن چین شواهدی نا کافی ارائه می شود. آنها از جمله به صادرات عظیم اقتصادی و نیز ابزار های مالی چین برای برنامه توسعه جهانی از طریق کمربند و جاده اشاره دارند كه چين پیشنهاد میکند. بررسی اجمالی از فاکت ها نشان میدهد که چین امپریالیسم را در چند جبهه به چالش كشيده است، چالشى كه در واقع به ایجاد آینده ای صلح آمیزتر و چند قطبی یاری میرساند. این چالش دو وجه دارد، اقتصادی و سیاسی. چین متعهد به دنیایی چند قطبی است که در آن مسائل جهانی از راه نهاد های چند جانبه و همکار میان ملت ها حل مى شود، نه از طریق نفوذ یک کشور.
پیروی چین از چند جانبه گرایی اشکال گوناگونی بخود میگیرد. چین بیش از پانصد قرارداد بین المللی را امضاء کرده است. به علاوه چین مرتباً در مقابل اقدامات یکجانبه و تخاصمی ایالات متحده و غرب و ترویج تحریم های همه جانبه آنها که موجب تخریب بیش از ٣٠ کشور در جهان شده است می ایستد. ٢٣ ژوئن چین در مجموع در سازمان ملل به پایان دادن محاصره کوبا رای داد. در همان روز چین برای برداشتن تحریم های ظالمانه علیه سوریه نیز رای داد. در دنیای غرب مشارکت فزاینده چین با کشور های دیگر در سراسر جهان به ویژه کشور های جنوب، مضر و زیان بخش جلوه داده شده است و آنرا "دیپلماسی دام وام دهی" عنوان میکنند. اما فاکت ها داستان کاملاً متفاوتی را بیان میدارند. بر اساس نوشته دبورا بروتیگام (Debourah Brautigam) مدیر "ابتکار افریقا و چین"، از دانشگاه جان هاپکینز، روابط اقتصادی چین با کشور های در حال توسعه در آفریقا در خدمت نیاز های مبرم زیر ساخت هاست و تنها بخش کوچکی از بدهی کلی کشور های در حال توسعه را تشکیل میدهد. یک مقاله اخیراً منتشر شده از "مرکز سیاست توسعه جهانی توسط دانشگاه بوستون" معتقد است که اراده و آمادگی چین، جهت مذاکره مجدد وام ها، و یافتن راه های متنوع کمک مالی برای باز پرداخت بدهی ها را، به عنوان امکان جایگزینی در مقابل صندوق بین المللی پول که وام هایش را بطور مشروط پرداخت میکند، می داند. این بدان معناست که چین متعهد به سهیم شدن در موفقیت در توسعه قطار های سریع السیر، تکنولوژی جی ٥، و مانند آن بدون درخواست خصوصی سازی، سیاست های ریاضتی اقتصادی، یا هر نوع سیاست یا اصلاحات اقتصادی از شرکای خود می باشد.
انترناسیونالیسم یکی از جنبه های حساس در واکتش به پاندمی کووید١٩ بوده است. چین در ابتدای پاندمی به میزان عظیمی ماسک، دستگاه تنفسی و کیت آزمایش به دهها کشور در سراسر جهان اهدا کرده است. چین همچنین رهبری توزیع واکسن گوید١٩، صادرات میلیون ها دوز به ملت هائی که فاقد دسترسی به واکسن هستند را در دست دارد. درست بر خلاف ادعای ایالات متحده آمریکا و غرب، چین بوضوح نشان داده است که هم قادر است و هم اراده پیشگام شدن برای شکست پاندمی را دارد .
چین یک کشور سوسیالیستی است و سیاست آن اصولاً بر اساس نیاز ها و خواستهای زحمتکشان تعیين می شود. بهمین علت چین قادر است به عنوان رهبر جهانی بسوی رفع فقر، گذار به انرژی تجدید پذیر و مهار پاندمی گام بردارد. چین در سطح جهان، گذار بسوی نظام چند قطبی- یعنی نظامى دموکراتیک تر را رهبری میکند، نظامی که در آن هر کشور حق تعیين راه رشد خود، مستقل از قلدری و تجاوز را دارد. البته حزب کمونیست چین مانند هر سازمانی خطا میکند و باید در مواجهه با واقعیات سخت بیرونی سازش هایی انجام بدهد، به هیچ وجه مصون از انتقاد نیست. اما پیشینه آن درخشان است و به پیشرفت در راه طبقه کارگر جهانی و آرمان سوسیالیسم ادامه میدهد.
مترحم
م. البرزی
مرداد 1400
در دهه گذشته استفاده از ذغال سنگ از ٨٠٪ به ٦٠٪ کاهش یافته است. این میزان در مقایسه با استرالیا که در آمد سرانه اش ٥ برابر چین است، قابل توحه است.
چین در حال تبدیل شدن به اولین "ابر قدرت در انرژی تجدید پذیر"، که ٣٨٪ در صد انرژی پاک و تولید مشاغل مربوط به انرژی سبز است، چیزی که اغلب چپ گرایان غربی خواستا ر (نیو دیل) اجرای آن هستند.
آینده ای چند قطبی
درست بر خلاف آمریکا و متحدانش، چین ظرف چهل سال گذشته درگیر هیچ جنگی نبوده است. هیچگاه دست به تغییر رژیم نزده است، در پی بی ثباتی هیچ کشور دیگری بر نيامده است، و بطور یکجانبه کشوری را با قلدری تحریم اقتصادی نکرده است. با این احوال چین در نظر ناظران غربی به عنوان "چین امپریالیستی" معرفی شده است. برای امپریالیستی خواندن چین شواهدی نا کافی ارائه می شود. آنها از جمله به صادرات عظیم اقتصادی و نیز ابزار های مالی چین برای برنامه توسعه جهانی از طریق کمربند و جاده اشاره دارند كه چين پیشنهاد میکند. بررسی اجمالی از فاکت ها نشان میدهد که چین امپریالیسم را در چند جبهه به چالش كشيده است، چالشى كه در واقع به ایجاد آینده ای صلح آمیزتر و چند قطبی یاری میرساند. این چالش دو وجه دارد، اقتصادی و سیاسی. چین متعهد به دنیایی چند قطبی است که در آن مسائل جهانی از راه نهاد های چند جانبه و همکار میان ملت ها حل مى شود، نه از طریق نفوذ یک کشور.
پیروی چین از چند جانبه گرایی اشکال گوناگونی بخود میگیرد. چین بیش از پانصد قرارداد بین المللی را امضاء کرده است. به علاوه چین مرتباً در مقابل اقدامات یکجانبه و تخاصمی ایالات متحده و غرب و ترویج تحریم های همه جانبه آنها که موجب تخریب بیش از ٣٠ کشور در جهان شده است می ایستد. ٢٣ ژوئن چین در مجموع در سازمان ملل به پایان دادن محاصره کوبا رای داد. در همان روز چین برای برداشتن تحریم های ظالمانه علیه سوریه نیز رای داد. در دنیای غرب مشارکت فزاینده چین با کشور های دیگر در سراسر جهان به ویژه کشور های جنوب، مضر و زیان بخش جلوه داده شده است و آنرا "دیپلماسی دام وام دهی" عنوان میکنند. اما فاکت ها داستان کاملاً متفاوتی را بیان میدارند. بر اساس نوشته دبورا بروتیگام (Debourah Brautigam) مدیر "ابتکار افریقا و چین"، از دانشگاه جان هاپکینز، روابط اقتصادی چین با کشور های در حال توسعه در آفریقا در خدمت نیاز های مبرم زیر ساخت هاست و تنها بخش کوچکی از بدهی کلی کشور های در حال توسعه را تشکیل میدهد. یک مقاله اخیراً منتشر شده از "مرکز سیاست توسعه جهانی توسط دانشگاه بوستون" معتقد است که اراده و آمادگی چین، جهت مذاکره مجدد وام ها، و یافتن راه های متنوع کمک مالی برای باز پرداخت بدهی ها را، به عنوان امکان جایگزینی در مقابل صندوق بین المللی پول که وام هایش را بطور مشروط پرداخت میکند، می داند. این بدان معناست که چین متعهد به سهیم شدن در موفقیت در توسعه قطار های سریع السیر، تکنولوژی جی ٥، و مانند آن بدون درخواست خصوصی سازی، سیاست های ریاضتی اقتصادی، یا هر نوع سیاست یا اصلاحات اقتصادی از شرکای خود می باشد.
انترناسیونالیسم یکی از جنبه های حساس در واکتش به پاندمی کووید١٩ بوده است. چین در ابتدای پاندمی به میزان عظیمی ماسک، دستگاه تنفسی و کیت آزمایش به دهها کشور در سراسر جهان اهدا کرده است. چین همچنین رهبری توزیع واکسن گوید١٩، صادرات میلیون ها دوز به ملت هائی که فاقد دسترسی به واکسن هستند را در دست دارد. درست بر خلاف ادعای ایالات متحده آمریکا و غرب، چین بوضوح نشان داده است که هم قادر است و هم اراده پیشگام شدن برای شکست پاندمی را دارد .
چین یک کشور سوسیالیستی است و سیاست آن اصولاً بر اساس نیاز ها و خواستهای زحمتکشان تعیين می شود. بهمین علت چین قادر است به عنوان رهبر جهانی بسوی رفع فقر، گذار به انرژی تجدید پذیر و مهار پاندمی گام بردارد. چین در سطح جهان، گذار بسوی نظام چند قطبی- یعنی نظامى دموکراتیک تر را رهبری میکند، نظامی که در آن هر کشور حق تعیين راه رشد خود، مستقل از قلدری و تجاوز را دارد. البته حزب کمونیست چین مانند هر سازمانی خطا میکند و باید در مواجهه با واقعیات سخت بیرونی سازش هایی انجام بدهد، به هیچ وجه مصون از انتقاد نیست. اما پیشینه آن درخشان است و به پیشرفت در راه طبقه کارگر جهانی و آرمان سوسیالیسم ادامه میدهد.
مترحم
م. البرزی
مرداد 1400